Birdman

Birdman (The Unexpected Virtue of Ignorance) ( IMDB : 8,1 )

Her duyguyu yaşatan izlediğim enteresan filmlerden biri. Hem gülüp hem ağlayıp hem hüzünlenip hem sinir olup hemde şeklinde çoğaltılabilecek bir sürü duygu içeriyor. Bu filmden açıkça söyleyeyim sıkılacağımı düşünmüştüm ki filmin ilk bir saati çok sıkıldım. Tek kameradan çekilmiş gibi görüntü ve sürekli kapalı alanda devam etmesi içimi kararttı. Ama ikinci yarısı çok güzeldi. İlk sahneyi görünce adamın psişik güçleri olduğunu düşünsem de filmin devamında bu fikrim şizofreniye kaydı. Sonunda hangisi olduğuna karar veremeden bitti. Tam bir muamma! “E, ne oldu şimdi?” dedirterek bitirmişler filmi. 

Film bittikten sonra o beni sıkan tek kameradan çekilmiş gibi hissettirilmesi (belki de öyle bilmiyorum), bende büyük saygı uyandırdı, hayran oldum, görüntü yönetmenine şapka çıkarıyorum. Adeta filmin içinde gibi hissettim kendimi.

Film bir sürü gönderme içeriyor. Sahnelenen oyunun perde arakasında neler olduğu, oyuncuların ruh hali, mali krizler, son saniye meydana gelen problemler, at gözlüğüyle bakan eleştirmenler ve daha birçok şey var. Riggan yani nam-ı diğer Birdman’in kendisiyle hesaplaştığı sahneler gerçekten muhteşemdi.

Filmle ilgili anlatacak daha çok şey var aslında ama benden bu kadar. Oscar konusunu bilemiyorum ama ben bu filme 8,0 veriyorum.