Demolition

Demolition ( IMDB : 7,1 )

Durağan filmleri, 100 dakika olmasına rağmen, sevebileceğinizi kanıtlayan, hatta ve hatta bu filmlerin başucu filmi bile olabileceğini gösteren, alışılmış Amerikan dramalarından biridir diye düşünürken tümüyle onlardan sıyrılan ve nedenini anlayamadığım bir şekilde yorumlarda yerden yere vurulan ama bunu asla hak etmeyen bir film, Demolition.   

Eşini trafik kazasında kaybettiği gün hastanenin yiyecek otomatına parasını kaptıran Davis şirkete bir şikayet mektubu yazar. Ancak bu mektup sıradan şikayet mektuplarının aksine bir nevi David’in içini döktüğü günlük vazifesi görür. Şirketin müşteri temsilcisi Karen, David’in mektuplarından çok etkilenir ve bir şekilde onunla temasa geçer. Farklı yıkık hayatlara sahip ikili bir şekilde birbirlerinin hayatına dokunur.

Birazcık anlamaya çalışalım filmi. Durağan deyip üstünden atlamayalım, haksız yere yerden yere vurmayalım. İllaki bir filmin size her şeyi açık açık anlatması gerekmez. Birazda kendimizi zorlayıp ‘Ne demek istedi ki şimdi bu?’ diye düşünelim. Eğer bunu bu film için yaparsanız, fazlasıyla seveceksiniz filmi. Kalıplaşmış şeyleri yaşarken bir anda değişen hayatımıza yine kalıplaşmış tepkileri vermediğimiz için suçlu sayılır mıyız? Eşimiz yada en yakınımız öldüğünde illede ağlamamız mı gerekir? Akan gözyaşıyla mı ölçülür sevgimizin derecesi? ‘Yeniden Başla’ diye Türkçeleştirilen filmin adını daha çok izleyici çekmek için mi bu şekilde çevirdiler bilmiyorum ama ‘Yok Et’, ‘Vur, Kır, Parçala’ falan yapsalardı en azından filme haksızlık etmemiş olurlardı.

‘Bir şeyleri tamir etmek için önce parçalarına ayırmalısın!’ Belki de filmin sloganı bu olmalı. Şu sıralar içinde bulunduğum ruhsal durumdan belkide beğendim filmi bu kadar, bilmiyorum. Ama bence sırf klişelerden ayrıldığı için bile izlenmeyi hak ediyor. Puanım, 7,0.